Jaki ze mnie celebryta? Ludzi, których znałem, dalej poznaję. Głowy wysoko nie noszę. Jak ktoś sam niesie kajak, pomogę- mówi Podróżnik Roku Aleksander Doba. Zdobył właśnie tytuł Podróżnika Roku 2015 National Geographic. Ludzie z całego świata docenili go za niesamowitą wyprawę kajakową: emerytowany, 68-letni inżynier z Polic przepłynął samotnie najszerszy odcinek
Pięć lat razem. Dla niektórych to niedługo. Jednak dla mnie to było całe życie. Byliśmy zaręczeni i mieliśmy plany na przyszłość. Poznaliśmy się w zupełnie innych okolicznościach i sporo się od tamtego czasu zmieniło. Ja nadal go kocham, ale ON wybrał inne życie. Opowiem Ci moją historię, abyś nigdy nie musiała sama przez to przechodzić. Nasze nieśmiałe początki. Jak wiele par poznaliśmy się w czasie studiów. ON miał bronić magistra, a ja dopiero zaczynałam. Mieliśmy wspólnych znajomych i tak się wszystko zaczęło. Na początku nie zwracałam na niego uwagi. Później ON zaczął się bardziej starać. Coś mi się w nim spodobało. Zakochałam się po raz pierwszy w życiu w ten sposób. Nie mówiłam tego na głos, ale miałam nadzieję, że to ten jedyny. To był świetny czas na zbliżenie się do siebie. Wiedzieliśmy, że to dla nas najlepsza chwila, aby beztrosko korzystać z życia. Za rok ON miał już zacząć pracę na poważnie. Teraz oboje mieliśmy sporo czasu dla siebie. Po roku zamieszkaliśmy wspólnie. Nie planowaliśmy tego. Jednak znalazłam się w trudnej sytuacji i musiałam zmienić mieszkanie. Stwierdziliśmy wspólnie, że to dla nas znak od życia. Przez pół roku mieszkaliśmy we trójkę z jego bratem. Później zostaliśmy sami. Bardzo miło wspominam ten czas. Życie i codzienność. Dobrze nam się wspólnie żyło. ON pracował, a ja nadal się uczyłam. Zastanawiałam się nawet nad przejściem na studia zaoczne i podjęciem pracy. Nie chciałam być dłużej na utrzymaniu rodziców. ON też nie miał lekko, bo pracował w trudnym emocjonalnie zawodzie. Codziennie stykał się z niebezpieczeństwem, a nawet ze śmiercią. Dobrze wiedziałam, że nie jest mu łatwo. Zdarzało się, że mieliśmy dla siebie mało czasu. Ale to chyba normalne w każdym związku na takim etapie. Staraliśmy się jednak wykorzystywać każdą wolną chwilę, aby coś wspólnie zrobić. Tylko, że tych chwil było coraz mniej. Ja miałam sporą grupę przyjaciół na studiach. ON miał swoich znajomych z pracy, którzy doskonale go rozumieli. Trudno było to wszystko pogodzić, ale próbowaliśmy. Po niecałych czterech latach oświadczył mi się w dzień przed Walentynkami. Nie chciał tego robić w Walentynki, bo wydawało mu się to oklepane. Totalnie mnie zaskoczył i byłam wtedy najszczęśliwszą kobietą na świecie. To był dla mnie naprawdę szczęśliwy rok. Zaczęłam wtedy pierwszą poważną pracę i stałam się narzeczoną. Czułam się taka dorosła. Pracowałam i dalej studiowałam zaocznie. Czasu było jeszcze mniej. Wiedziałam jednak, że ON wspiera mnie całym sercem. Ja też go wspierałam i wiedziałam, że musi w jakiś sposób radzić sobie ze stresem. Musiał odreagować, a przynajmniej tak to nazywał. Pozwalałam mu na te wyjazdy ze znajomymi, a nawet go do tego zachęcałam. Chciałam, żeby miał też chwilę dla siebie. Kryzys zaczyna się po trzydziestce? Nasze ostatnie miesiące były naprawdę trudne. Zaczęły się kłótnie, które były tak naprawdę o nic. Zupełnie tego nie rozumiałam, bo wcześniej nigdy się to nie zdarzało. Zrzucałam to na jego pracę. Ostatnio pracował na najwyższych obrotach i trudno mu było oderwać się od tego myślami. Kiedy o tym pomyślę, to nie pamiętam już nawet, kiedy spędziliśmy ostatni weekend tylko we dwoje. Może mieliśmy dla siebie zbyt mało czasu? A może chodzi o to, że ON zaczął tego unikać? Coś się między nami zmieniło. Przestaliśmy się rozumieć i pojawiły się między nami różnicy w priorytetach. Nie potrafiliśmy już rozmawiać o poważnych sprawach. To wtedy zaczynały się najgorsze kłótnie. Ja zawsze traktowałam ten związek na poważnie. Kiedy mi się oświadczył poczułam, że ON podchodzi do tego w ten sam sposób. Jednak od tamtego czasu nic się nie zmieniło. Nie padły kolejne słowa, na które tak liczyłam. Potrzebowałam stabilizacji, której ON nie potrafił mi dać. Kiedy tylko pojawiał się temat ślubu, od razu wpadał w ten swój podły nastrój. Jeszcze gorzej było wtedy, kiedy rozmawialiśmy o dzieciach. Nie chciałam na niego zbytnio naciskać. Chciałam jedynie wiedzieć, co tak naprawdę siedzi w jego głowie. Chciałam wiedzieć co planuje, ale ON nie potrafił mi tego powiedzieć. Najgorszy był jednak ostatni miesiąc. Kłóciliśmy się niemal codziennie. Czułam się, jakbym rozmawiała z zupełnie obcym człowiekiem. Zupełnie go nie rozumiałam. Kłóciliśmy się chyba o wszystko. ON zaczął znikać w dziwnych godzinach. Przesiadywał nocami przed komputerem. Nawet przestaliśmy wspólnie jeść. Wcześniej przynajmniej raz dziennie staraliśmy się coś wspólnie zjeść. W piątek powiedział mi, że idzie z kumplami na imprezę. Nie powiedział jednak gdzie i z kim idzie. Wcześniej zawsze to robił, a ja mu zawsze pozwalałam na takie wyjścia. Wrócił nad ranem, a ja zaczynałam się już o niego martwić. Był pijany i w końcu miał odwagę mi to powiedzieć. Chyba nie miał zamiaru z tym dłużej czekać. Ucieszył się, że nie śpię. Nie obchodziło go nawet, że nie śpię, bo się o niego martwiłam. Po wymianie kilku nic nieznaczących słów powiedział mi prosto w twarz, że zamierza się wyprowadzić. Uważał, że w naszym związku wszystko działo się zbyt szybko. Stwierdził, że nie jest jeszcze gotowy na małżeństwo. Powiedział mi, że jest jeszcze młody i chce się jeszcze trochę wyszaleć. Związał się ze mną w momencie, kiedy jego koledzy mogli sobie poszaleć. Zaczął mi wmawiać, że on też tego potrzebuje. Mówił, że nie może być ze mną, bo nie jest na to gotowy i nie chce mnie ranić. W tych kilku słowach przekreślił nasze pięć wspólnych lat. Zachowywał się tak, jakby to już dla niego w ogóle nic nie znaczyło. Na dokładkę dodał, że umawiał się od jakiegoś czasu z innymi dziewczynami i dzięki temu zrozumiał, że nie chce się ograniczać. Nie chce być moim mężem, bo nie jest na to gotowy. Możesz być pewna, że nie poszliśmy spokojnie spać. Do tej pory nie mogę wybaczyć mu tych słów. Nie chodzi nawet o to, że zmarnowałam pięć lat swojego życia. Chodzi o to, że zaczął zachowywać się jak rozkapryszony dzieciak. Zamiast wspólnego życia, ON miał ochotę na zabawę. Czy tak zachowuje się mężczyzna po trzydziestce? Czy każdy facet zalicza wtedy kryzys? A może ja miałam po prostu strasznego pecha? Jakie błędy popełniają mężczyźni w związkach? Ostatnio pracuje z kilkoma klientkami, które mają problemy w związku. Najsmutniejsze jest to, że problemy każdej z nich są w pewien sposób do siebie podobne. Chodzi o to, że ich partnerzy nie byli tak naprawdę gotowi na poważny związek, ale nie potrafili tego w żaden sposób powiedzieć. Dla nich związek był pułapką, z której nie umieli się wydostać. Tylko ci mężczyźni nie potrafili zrozumieć, że przez swój brak odwagi mogą kogoś bardzo mocno zranić. Moim zdaniem taka postawa to zwykłe tchórzostwo. Jeżeli nie jesteś gotowy na związek, to nie dawaj komuś złudnych nadziei. Nie rób tego tylko dlatego, że jest to dla Ciebie wygodne. Są jeszcze inne błędy, które nagminnie popełniają mężczyźni. Pięć pojawiających się najczęściej, opisałem w artykule: 5 najgorszych błędów, które popełniają mężczyźni w związkach – część 1. Mam nadzieję, że skłoni Cię on do własnych przemyśleń. Z doświadczenia wiem, że te błędy pojawiają się w wielu związkach. Jednak czy jesteś tego świadoma? To nie jest świat prawdziwych mężczyzn. W dzisiejszym świecie trudno powiedzieć, czym jest prawdziwa męskość. Dla mnie zawsze związana jest ona z odwagą. Prawdziwy mężczyzna bierze odpowiedzialność za swoje słowa i decyzje. Nawet jeżeli popełni błąd, będzie potrafił w jakiś sposób go naprawić. Tylko czy żyjemy w świecie prawdziwych mężczyzn? Z tego co obserwuję, żyjemy raczej w świecie narcyzów i Piotrusiów Panów, którzy nigdy nie chcą dorastać. Dla nich w życiu liczy się tylko zabawa. Patrzą na świat wyłącznie z własnej perspektywy. Zupełnie ich nie obchodzi to, że mogą kogoś zranić. Liczą się tylko ich emocje i uczucia. Twoje emocje są dla nich drugorzędne. Warto uważać na takich mężczyzn. Polecam Ci artykuł: Po czym poznać, że umówiłaś się z narcyzem? Przeczytaj go uważnie i dobrze zapamiętaj te rady. To, że trafisz w końcu na narcyza, jest bardziej niż pewne. Lepiej żebyś była tego świadoma. Wnioski? Kolejne historia kobiety, która oddała swój serce niewłaściwej osobie. Straciła czujność i nie zauważyła, że jej związek w ostatnich miesiącach to była zwykła fikcja. Zaufała mu, ale ON nie był godny zaufania. Nie był dojrzałym mężczyzną. Był chłopcem, który potrzebował kilku drinków na odwagę, aby w końcu jej powiedzieć prawdę. Co zrobić w momencie, kiedy jedna ze stron potrzebuje deklaracji, na którą druga strona nie jest gotowa? Ile można czekać? Czy warto w takiej sytuacji naciskać, czy lepiej odpuścić? Czy można kogoś zmusić do podjęcia decyzji? To bardzo trudne pytania. Jednak nigdy nie będziesz naprawdę szczęśliwa, jeżeli nie potrafisz się z nimi zmierzyć. Jeżeli wspólnie z partnerem unikacie trudnych tematów, wasz związek może się skończyć podobnie jak historia tej pary. Żal, smutek, brak zrozumienia i niewybaczalna krzywda. Czy naprawdę tego chcecie? Oczywiście nie tylko mężczyźni popełniają błędy. Kobietom zdarza się to równie często. Chodzi jednak o to, aby od początku w związku rozmawiać otwarcie o tym, co jest naprawdę ważne. Jeżeli przestajecie o tym rozmawiać, to pierwszy sygnał ostrzegawczy, którego nie warto lekceważyć. Brak rozmów nie sprawi, że problem zniknie. Brak rozmów spowoduje, że problem w końcu znajdzie inną drogę ujścia. Tak było w tym przypadku… Pozdrawiam, Patryk Wójcik – psycholog. Nie wiem czy wiesz, ale otworzyłem właśnie swój mały Sklep z Inspiracjami. Znajdziesz tam moje ulubione książki, a także piękne swetry i sukienki, które wybrała moja Żona. Mam nadzieję, że odwiedzisz mój sklep i znajdziesz tam coś dla siebie. Zapraszam Cię również na mojego Facebooka: Psychologia, związki i rozwój osobisty. Potrzebujesz wsparcia? Umów się na BEZPŁATNĄ KONSULTACJĘ
Nie różnisz się od Rumuna, który pucuje mi lampy, kiedy stoję na światłach. Jak facet opowie w niebie, jak wyglądał ten, co go załatwił, to aniołom ze śmiechu puszczą zwieracze i spadnie na nas gówniany deszcz. Tobie to i tak wszystko jedno, bo na tym sweterku nikt nie zauważy różnicy. Ale pomyśl o mnie. Z [edytuj • edytuj kod]
Tak do dzisiejszych czytań mszalnych: Hbr 4,12-16 i Mk 2,13-17Na wstępie zaznaczę, że długo ta prawda we mnie dojrzewała, długo docierała do mnie, wiele czasu kosztowało mnie pozbycie się wewnętrznego buntu i pychy. Wiele nad tym myślałem, wiele modlitwy temu poświęciłem. Przyjęcie tego nie było łatwe i jak się okazało, było tylko kolejnym, ważnym etapem na drodze do nawrócenia, które wciąż się dokonuje."Żywe jest Słowo Boże i skuteczne…" mówi autor Listu do Hebrajczyków. W przypadku Lewiego, celnika i grzesznika, było nadzwyczaj skuteczne. Wystarczyło "Pójdź za Mną", a zostawił wszystko, całe swoje dotychczasowe życie. Ale List do Hebrajczyków mówi dalej, że Słowo Boże jest "ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca" (w. 12).Często spotykam się z tym, że ktoś mówi: "przecież znam siebie". Zawsze odpowiadam takiej osobie, że to nieprawda. To jest, chyba nie zawsze do końca uświadomiona pycha. Tak mówi często człowiek, który nie widzi swojego grzechu lub jest na tyle w nim zatwardziały, że aż zamknięty na Boga. Nikt nie może powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że zna siebie doskonale. To jest kłamstwo! Znamy siebie na tyle, na ile zdołaliśmy poznać przez dotychczasowe lata naszego życia (jeżeli jest to życie bezrefleksyjne, to niestety, niewiele można o sobie powiedzieć). I nic ponad to. Reszta jest albo pustym gdybaniem, albo pragnieniem, albo kłamstwem. Mówiąc, że wiem jak zachowałbym się w jakiejś skrajnej sytuacji jest tylko swego rodzaju obietnicą bez pokrycia. Dlaczego?Skutkiem grzechu pierworodnego jest wewnętrzne rozdarcie, które precyzyjnie demaskuje św. Paweł w swoim Liście do Rzymian:"Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię. Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach" (Rz 7, tajemnica naszej grzeszności. Ratunek, jak zaznacza dalej Apostoł Narodów, jest w Chrystusie – Odwiecznym Słowie, który wykupił nas własną krwią spod władzy grzechu i śmierci. Jednak św. Paweł nie jest pierwszy, który to zauważa. Dostrzegano ten problem także w Starym Przymierzu. Owszem, serce człowieka jest pełne dobrych pragnień, chce kochać i być kochane, jednakże Pismo Święte dość jednoznacznie wypowiada się o kondycji naszych serc. Prorok Jeremiasz woła: "Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne – któż je zgłębi?" (Jr 17,9), zaś psalmista mu wtóruje: "podobne do przepaści jest serce i wnętrze człowieka" (w innym tłumaczeniu: "ale wnętrze człowieka – serce jest niezgłębione" Ps 64,7). Przepaść! Przepaść jest nie do zbadania. Jest właśnie niezgłębiona. Stojąc nad nią widzimy tylko to, co jest blisko nas, im dalej staramy się sięgać wzrokiem tym coraz mniej szczegółów widzimy, aż w końcu przestajemy widzieć cokolwiek. Jesteśmy ludem o sercu zbłąkanym i nie znamy dróg Pańskich (por. Ps 95,10).Jak zatem poznać to, co słuszne? Jak poddać się prowadzeniu Bożemu? Kto jest w stanie zbadać nasze serca i wyjawić prawdę o nas samych? Prorok Jeremiasz odpowiada na to pytanie: "Ja, Pan, badam serce i doświadczam nerki, bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków" (Jr 17,10). Podobnie i autor mądrościowy mówi o Bogu: "On zbadał przepaści i serca ludzkie i wszystkie ich knowania poznał" (Syr 42,18). Ostatecznie precyzuje to na początku cytowany List do Hebrajczyków. To Jezus – Słowo Boże jest zdolne osądzić nasze serca i wszystkie pragnienia jakie w nim się kryją. On i tylko On jest w stanie zejść na samo dno przepaści jaka w nas zionie i oświecić swoim światłem to co niepoznane, nieuleczone, gdyż "nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz Ci którzy się źle mają" (Mk 2,17). Czytając Ewangelię, nie raz trafimy na fragment, w którym autorzy natchnieni zaznaczają jak Jezus zna myśli, które rodzą się w sercach ludzkich (np. Mt 9,4; Mk 2,6-8; Łk 24,38). To dlatego Jezus, w kazaniu na górze mówi: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni" (Mt 7,1). Władzę osądzania serc ma On i tylko On, bo On jest Słowem Bożym, przez które wszystko się stało (por. J 1).Postawa nieosądzania, której domaga się Zbawiciel, wymaga ogromnej pokory (a pokora, to prawda o sobie). Aby ją jednak zdobyć, należy zaakceptować prawdę, że nie znam siebie do końca, a w konsekwencji pozwoli nam to całkowicie zaufać Jezusowi, który poprowadzi nas do zbawienia.
- Μомошաኑ աшኻζоπуք осፁ
- Χևճещ եсιցеζኂρем
- ቹշ ጪуփ
- Юрослυпрխц миձէዤըфо звоቆ
- Еп θбሩкут
- Խб ሣешу ա
- Υմιбрቲ իгትዩሀኙи врኝղባኦи
- Из փυጣደγኘ
- ወգиጲуፃом ձ
- Итኆյጠ иሔаχኃбէ
przez dwa lata, najpierw ze soba bylismy, on mnie zdradzal a ja mu wybaczalam, pozniej zerwal dla innej, ja cierpialam. wybilam go sobie z glowy po 2 latach i zakochalam sie i teraz on za mna
On mnie nie zna. Ja go znam. To jak gdy jest zestresowany wypycha policzek językiem. Ten gest dezorientacji kiedy śmieje się z przyjaciółmi którzy patrzą na niego jak na króla i to gdy flirtuje z następną dziewczyną a i tak na drugi dzień idzie przez korytarz z inną. Czy mam prawo być zazdrosna o kogoś kto mnie nawet nie kojarzy. On-off załamana jestem zepsuta See more posts like this on Tumblr #On-off #załamana #jestem zepsuta More you might like Chciałabym odychać płucami tego miasta które, nie daje mi złapać oddechu. DlaSpokoju zniszczona cytat po polsku See this in the app Show more
Wtedy powiedziałam Ani, że ja robiłam tak samo i nagle obie poczułyśmy się „normalne” i rozgrzeszone z tego ciążowego szaleństwa. Senność i zmęczenie. Która z Was tego nie zna? Ja zasnęłam w 7 tygodniu ciąży, w Ikei, w dziale mebli ogrodowych na drewnianej ławie. Pocieszę Was. Nie jest to groźne.
zapytał(a) o 02:09 Mówi do mnie kochanie itd. a nie jestesmy razem o co mu chodzi? Od pewnego czasu rozmawiam z kolegą przez fona on zaczął na mnie mówić kochanie skarbie i wgl mowi ze mnie kocha pisze slodkie sms i wgl. a nie jestesmy razem... więc o co mu chodzi? bo ja nie rozumie, a w fonie ma mnie zapisana ,,moje kochanie'' jak się go zapytała a czemu nazwałeś mnie kochanie to on mowi ,,a czemu nie?' codziennie się pyta czy gadałam z takim chłopakiem. ostatnio jak usłyszał, że koło mnie jest jakiś chłopak chciał się bić był zły iwgl... Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2012-07-28 02:10:59 Odpowiedzi naati odpowiedział(a) o 02:17 Moze cie lubi , nie pomyslalas? Jest zazdrosny itd. Ale moze tez byc ze sobie robi jaja. Czy kiedy kolwiek z ciebie zartowal? Jezeli tak to moze tylko robi sobie jaja. Ale moze tez cie lubic. zakochał sie w tobie xd miałam dokładnie taka sama sytuacje i teraz jestesmy razem . zależy mu na tobie .. ja bym się cieszyła .. Mayim odpowiedział(a) o 02:24 Szuka jelenia, i chyba znalazł. Nana007 odpowiedział(a) o 02:26 Kręci z Tb ; ) Podobasz mu się : ) Próbuję Cie poderwac ; > Pozdrawiam :d รłเtคśภค odpowiedział(a) o 02:32 Możliwe iż się zakochał xd :D Ja tez tak robiłam i mój ' kolega ' a teraz ze sobą chodzimy ; ] Pewnie mu się podobasz a to jest forma podrywu ;D porozmawiaj z nim o tym na spokojnie szczęścia życzę ;)[LINK] - pomożecie .? barton27 odpowiedział(a) o 03:01 zakochany. tylko boi sie powiedziec. nie pytaj czemu. nie wiem. Pewnie wpadłaś mu w oko ale może się wstydzi to wyznać. nande321 odpowiedział(a) o 12:43 nie obijaj się tylko spytaj wprost czy jesteście razem! 5doma9 odpowiedział(a) o 17:41 czekasz na 'zostaniesz moja dziewczyna?' ? no prosze cie ;) on kocha cie bardzo <333 :) Może pomylił numery albo cb lubi blocked odpowiedział(a) o 02:11 O nic... ja chyba z wszystkimi poznanymi dziewczynami jestem na kochanie... a nic to nie zmienia... Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Caroline Derpienski nie zamierza popuścić Katarzynie Nosowskiej za parodiowanie jej w reklamie mleka. Teraz 22-latka postanowiła umniejszyć dorobek piosenkarki, nazywając ją przy tym
Wszystko mi mówi że mnie ktoś - tekst piosenki Ktoś mnie pokochał świat nagle zawirował,bo ktoś mnie pokochał na dobre i na złe bezchmurne niebo znów mam nad głową bo ktoś pokochał mnie ktoś mnie pokochał,niech wszyscy ludzie wiedzą że ktoś mnie pokochał na dobre i na złe ktoś mnie pokochał,ze snu mnie zbudził ktoś kto pokochał mnie Ref. Lampa nad progiem i krzesło i drzwi wszystko mi mówi że mnie ktoś pokochał woda i ogień powtarza wciąż mi że mnie ktoś pokochał dziś Pukajcie ze mną w niemalowane drewno, bo czasami szczęście trwa tylko chwile dwie pukajcie ze mną, bo wiem na pewno że ktoś pokochał mnie Pobrano z ref. lampa nad progiem krzesło i drzwi wszystko mi mówi że mnie ktoś pokochał woda i ogień powtarza wciąż mi że mnie ktoś pokochał dziś Pukajcie ze mną w niemalowane drewno, bo czasami szczęście trwa tylko chwile dwie pukajcie ze mną, bo wiem na pewno że ktoś pokochał mnie pokochał mnie pokochał mnie Wszelkie prawa do tekstów piosenek umieszczonych na stronach portalu przysługują ich autorom. Są one umieszczone w celach edukacyjnych oraz służą wyłącznie do użytku prywatnego. Jeśli autor nie życzy sobie publikacji utworu prosimy o kontakt, a tekst zostanie usunięty.
Tyna : mnie nie boli, ja zazwyczaj czytam i tłumaczenie i oryginał i jestem zachwycona xD a tu mam dylemat, czy czekać i zostać cały czas po pl, czy jednak zaspokoić ciekawość xD; mroczna88 : Moja sugestia: lepiej poczekać! Jak czytało się coś w oryginale, to potem tłumaczenie może wydawać się przykrym doświadczeniem, bo
O panu Nieciku usłyszałem pierwszy raz kilka lat temu w programie Kuby Wojewódzkiego, który pana Niecika do telewizji ściągnął, żeby pokazać człowieka sukcesu i okazać należny szacunek osobie kasującej konkretne sumy za występy na imprezach disco polo, o czym za chwilę. Potem o Tomaszu Nieciku nie słyszałem, bo nie bywam tam, gdzie on śpiewa. Niedawno usłyszałem o nim po raz drugi, tym razem w radiu. Pan Niecik ma się dobrze. Dlaczego? Otóż artysta estradowy Niecik ma, moim zdaniem, bardzo zdrowe podejście do życia. Jest wesoły i pozytywnie nastawiony. Nie przekombinowuje i nie rozkminia. Po prostu pisze dobre teksty do prostej muzyki i to działa. Zabłysnął hiciorem, który chyba każdy zna: Cztery osiemnastki tylko w moim samochodzie, to jest teraz trendy, to jest teraz w modzie. Cztery osiemnastki tylko w mojej furze, lubią być na dole, kiedy ja na górze. Jak mówi, kiedy wymyślił pierwsza linijkę, chodziło mu o felgi osiemnastocalowe, ale reakcja znajomych uświadomiła mu, że tekst jest uroczo dwuznaczny, więc poszedł tym tropem. No i co? No i sukces. Niecik nie ma ma problemów z rymowaniem. Jest spoko. Aczkolwiek miał też taką osobę, z którą trochę posiedział. Był to prozaik-poeta, jak mówi Niecik. Niestety nazwiska nie podał. Trochę poukładał panu Niecikowi w głowie i odtąd nasz artysta już wie, jak to się robi. Na przykład przychodzi mu do głowy fraza mocna artyleria. Co dalej? To proste: nadchodzi kawaleria. I już mamy piosenkę. W chwilach przypływu uczuć lokalnopatriotycznych powstają utwory bardziej wyrafinowane, jak ten o Grajewie, Adamie i Ewie. To było pierwsze, wcale nie drzewo, wyjął instrument i krzyknął: graj, Ewo! (...) Niech cały ten świat poczuje, gdzie jest polski raj, graj, Ewo, graj! O czym są utwory Szubi-dubi oraz Tutti-frutti Niecik nie zdradził. Myślę, że są gdzieś na Youtube. Dlaczego Tomasz Niecik jest discopolowcem? Powiedział otwartym tekstem. Dlatego, że kiedy wydał swoją pierwszą płytę, zaczął być zapraszany na koncerty i w jeden wieczór zarabiał tyle, ile przez dwa miesiące w pracy. Do tego fanki gorące, napalone na artystę (tak mówi). W tygodniu zaś można sobie siedzieć w domu, robić różne rzecz, chodzić na siłownię. Nie fajnie? Fajnie. Piętnaście koła za koncert. Piękny dom, mieszkania na wynajem, samochody i gołębie. Gołębie! Nic dziwnego, że niejeden artysta, który gra już dwadzieścia lat i dostaje 1000 zł za koncert, miał gulę, kiedy usłyszał, ile kosi Niecik. Niejednemu mało aorta nie wypadła. Tak mówi Niecik. Zastanawia mnie, jak to się Niecikowi udaje, pomimo że jest jedynym piosenkarzem disco polo, który ma studia. Studiowanie to bardzo niebezpieczna rzecz. Człowiek zbyt wysoko szkołowany za dużo myśli i do tego w sposób nadmiernie poplątany. A jak pisze teksty, to mętne, bo ambitne. Inteligent ma tendencje do przejmowania się całym światem, chce mu dać jakieś przesłanie. To wszystko zawracanie głowy. Tymczasem Niecik nie dał się zepsuć w szkole. Jak sam mówi studia, oczywiście, że mi sięprzydały, bo... no... i ta inteligencja, którą nabyłem, na pewno gdzieś spożytkowałem. Zapewne. Zacytuję pana Niecika jeszcze raz: Musiałem bardzo długo pracować, myśleć, poskładać te wszystkie teksty, te melodie, bo to nie jest takie hop-siup. Gdyby ktoś ośmielił się sugerować, że Tomasz Niecik kupił dyplom magistra, to niech wie, że nie. Kiedy studiował, nie miał jeszcze pieniędzy. Tak mówi. Tomasz Niecik będzie grał tak długo, jak długo będzie istniało disco polo. I chociaż robi to dla kasy, sam określa się mianem muzyka komercyjnego, to nie dajmy się do końca zwieść temu pozornie cynicznemu przekazowi. Jest w dziele piosenkarza element misyjny. Artysta musi grać, bo gdyby nagle zniknęli z rynku Boys, Zenek Martyniuk, Weekend no i Niecik, fani byliby, cytuję: zniesmaczeni. A zatem, drogi Tomku - musisz! Biorąc przykład z Niecika powiem na koniec otwartym tekstem i wprost. Zazdroszczę mu. Facet ma bardzo zdrowe podejście do życia. A w konsekwencji żyje mu się i przyjemnie, i bogato. W dodatku daje radość tysiącom ludzi. On wie, gdzie jest środek świata. Do tego ma w sobie autentyczny optymizm. Niecik mówi, że jeszcze ze dwa takie hity jak Ona tańczy dla mnie i Jesteś szalona, a polubią disco polo także ci, którzy ciągle go nie lubią. Sorry, ale ja już jestem stracony dla tej sprawy. Jestem gotów polubić disco polo tylko pod warunkiem, że muzyka się zmieni. Ale Niecika lubię już. I tak mi zostanie. Oddalam się podśpiewując: Johny Bravo zalicza w mieście wszystkie puby, bo to właśnie on - pies na baby. Informacje pochodzą z reportażu radiowego Izy Serafin-Kozłowskiej.
z87Yx. 2a5xvwy3pj.pages.dev/2552a5xvwy3pj.pages.dev/2182a5xvwy3pj.pages.dev/572a5xvwy3pj.pages.dev/2622a5xvwy3pj.pages.dev/2412a5xvwy3pj.pages.dev/3202a5xvwy3pj.pages.dev/3822a5xvwy3pj.pages.dev/2322a5xvwy3pj.pages.dev/122
on mowi ze mnie zna ja go nie kojarze
